Dubliners

Leave a comment

August 29, 2013 by easy 'n cosy

Dubliners. Γιατί μια πόλη είναι οι άνθρωποι.

Και η πρώτη μου σκέψη, too good to be british.

Στην παλιά φυλακή ονόματι Kilmainham, ακόμα νιώθεις την ανάσα των κρατουμένων που έζησαν εδώ.

Μάταια Ιρλανδός προσπαθεί να μου εξηγήσει πως παίζεται το Hurling το εθνικό τους σπορ. Δυο χωριά παίζουν ημιτελικό κυπέλου και το στάδιο του Δουβλίνου έχει γεμίσει ασφυκτικά 84.000 κόσμο. Το ίδιο και οι παμπ. Οι γυναίκα του κυρίου που εξηγεί, κλείνει συγκαταβατικά το μάτι κατεβάζοντας το τρίτο πάιντ Guiness.

Πωλούνται λέει 3 εκατομμύρια πάιντς καθημερινά. Το εθνικό τους προϊόν.

Είναι παράξενο πάντως να παραγγέλνεις πάιντς και να πληρώνεις σε ευρώ.

Το temple bar είναι η αντίστοιχη πλάκα ή καλύτερα πεζόδρομος κυκλαδίτικου νησιού χωρίς τους κράχτες. Δυο Ισπανοί παίζουν στην κιθάρα κάτι μαγικό και αρχίζει να ψιλοβρέχει. Τέσσερις κοπέλες μοιράζονται μια ομπρέλα και η ευτυχία είναι στο μοιράζομαι.

Μουσική σε κάθε γωνιά του κέντρου. Μπροστά μου Bob Dylan κι απέναντι Hermes.

Έπρεπε να δεις το βλέμμα Ιρλανδού που μέσα στα βλάχικα αγγλικά μου, μου ξέφυγε ένα aye πιο σκωτσέζικο κι απ’τον Μελ Γκιμπσον.

Τα πρόσωπα που περιμένουν στη στάση του λεωφορείου θα είναι πάντοτε τα ίδια, με την προσμονή στο βλέμμα για μια διαδρομή μάταιη.

Ξανθιά οπτασία απ’αυτές με την κατάλευκη επιδερμίδα και μάτια πιο γαλάζια απ’του ουρανού, προχωράει χωρίς να τη νοιάζει. Σταματάει στο φανάρι. Τα φανάρια εδώ για τους πεζούς είναι τρία. Με το μεσαίο να είναι της προσδοκίας.

Και τα ποτάμια των πόλεων είναι πάντα πιο ωραία τη νύχτα.

Writers museum. Το συμπέρασμα, για να μείνεις στην ιστορία, πρέπει να γεννηθείς στο Δουβλίνο, να ζήσεις κάποια χρόνια στο Λονδίνο και απαραιτήτως να πεθάνεις στο Παρίσι. Oscar Wilde, George Bernard Shaw, Samuel Beckett, James Joyce, William Butler Yeats ακολούθησαν παρόμοια πορεία.

Η μυρωδιά του παλιού βιβλιοπωλείου σε βάζει απ’ευθείας στην ατμόσφαιρα της εποχής.

Και θες να μείνεις εκεί για πάντα.

Κι όμως η μυρωδιά του κριθαριού απ’τα τοπικά ζυθοποιία θα θυμίζουν που είναι το σπίτι μου πλέον.