Μια ξεχασμένη κασέτα

3

December 22, 2012 by easy 'n cosy

Είναι από εκείνες τις κασέτες που βρίσκεις θαμμένες σε χάρτινα κουτιά με σχολικούς βαθμούς τριμήνου, αποκόμματα εφημερίδων και στιχάκια εφηβικών ερώτων. Από εκείνες τις εξηντάρες, γιατί τις ενενηντάρες τις μασούσε το Hitachi. Με αυτοκόλλητο TDK απ’έξω. Και πολλά συναισθήματα μέσα. Αθώα.

Πλευρά Α’

1. Κόκκινα γυαλιά – Μακεδόνας, Κραουνάκης

Οι παιδικές αναμνήσεις έχουν πάντα φωτεινά χρώματα. Κι όλα γύρω σινεμά…

 

2. Υπάρχει λόγος σοβαρός – Νίκος Πορτοκάλογλου

Πρώτη φορά το άκουσα σ’εκείνο το cd που έδινε δώρο το ΚΛΙΚ και είχε στο εξώφυλλο την Μαλβίνα αν θυμάμα καλά.

 

3. Κακές συνήθειες – Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Αναμνήσεις απ’τα πρώτα τσιγάρα. Από κείνα που γδέρναν το λαιμό και σε ζάλιζαν όπως τον αλκοολικό το αψέντι. Από κείνα που δεν άντεχες πάνω από 3-4 όλη τη βραδιά. Με συνεταιρικό πακέτο να καπνίζει όλη η παρέα και ο πιο παλιός να μοιράζει τσίχλες φεύγοντας. Κι ύστερα τα απογεύματα με καφέ και τσιγάρο. Στο Σούσουρο, στο Σαντέ, κι ύστερα στο Αλάβαστρο, στην Ονειρία, στο Νόβο. Καφέδες και τσιγάρα που κάψανε την αθωότητα με τον χρόνο.

 

4. Έχω ανάγκη – Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ναι, έχει πει και πολύ καλύτερα. Αλλά όταν είσαι έφηβος κι ερωτευμένος και ακούς “σ’όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι εγώ μαζί σου θα ξυπνάω”, τελείωσε. Έμεινε εκεί για πάντα.

 

5. Η νύχτα – Αφροδίτη Μάνου

Όλη η γλυκήτητα των 80s σ’ένα τραγούδι.

 

Πλευρά Β’

1. Χάλια – Φοίβος Δεληβοριάς

Χριστούγεννα 1999, Θεσσαλονίκη, πανεπιστήμια. Τότε έξω από τη φιλοσοφική υπήρχαν πάγκοι με αντεγραμμένα cd κάτι πρωτοποριακό για την εποχή (εξ’ου και η έκρηξη της Δέσποινας Βανδή λίγα χρόνια αργότερα). Εκεί πήρα το cd αυτό μαζί με το Pop των U2, και το 1η του 2000 του Σαββόπουλου σε μια καταπληκτική προσφορά σε δραχμές τότε. Τα χιτάκια του δίσκου ήταν η Γυναίκα του Πατόκου και Εκείνη, αλλά για ένα περίεργο λόγο περίμενα πάντα το σημείο που κολλούσε το cd στον σκύλο απ’το κολωνάκι και πήγαινε απ’ευθείας στο Χάλια.

 

2. Τελευταίο καλοκαίρι – Ευγένιος Δερμιτάσογλου

Αυτό το cd αυθεντικό, ειλικρινά δεν πρέπει να το έχουμε πάνω από εκατό άνθρωποι. Κι όμως εκεί κάπου στα 15-16 μου, το είχα λιώσει. Άλλοι στα 16 άκουγαν Jim Morrison και Kurt Cobain κι εγώ άκουγα Ευγένιο Δερμιτάσογλου. Μπορούν να εξηγηθούν πολλά.

 

3. Εξώστης – Στέρεο Νόβα

Το cd δώρο με το περιοδικό Δίφωνο. Βάζεις το cd να παίζει, αφαιρείς το πλαστικό που στηριζόταν, και βρίσκεσαι στο λευκό πίσω μέρος του οπισθόφυλλου να γράφεις για ένοχες σκέψεις και ανυπεράσπιστους έρωτες. “Τα πιο όμορφα πράγματα χάνονται γρήγορα. Άνθρωποι, σύννεφα, το μελάνι στα ποιήματα…”

 

4. Ο χαμένος τα παίρνει όλα – Γιάννης Αγγελάκας

Συνήθως ένας άνθρωπος προσπαθεί να μάθει κιθάρα παίζοντας το House of the rising sun, το Hotel california ή από ελληνικά το Να μ’αγαπάς του Σιδηρόπουλου το Μοναξιά μου όλα ή το Μ’αρέσει να μη λέω πολλά. Εγώ το πρώτο τραγούδι που έμαθα ολοκληρωμένο στην κιθάρα ήταν αυτό. Σ’αυτήν την εκτέλεση.

 

5. Μαμά γερνάω (Υ.Γ.) – Τάνια Τσανακλίδου

Ένοχη απόλαυση.

 

Ακούστε όλη την κασέτα εδώ.

Σημείωση για τους νεότερους. Κασέτα είναι εκείνο το αντικείμενο που απεικονίζουν αρκετές θήκες iphone.