Hangover II

3

May 28, 2012 by easy 'n cosy

Βγήκαμε 17οι στη eurovision. Ευγενικά, πατώσαμε. Ή όπως γράφτηκε στο twitter “υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ να κατέβαινε, τόσο χάλια δεν θα πήγαινε“. Η εθνική μας υπερηφάνεια στα τάρταρα.

Αλλά ξανασηκώθηκε όταν είδαμε ελληνικές περήφανες βρισιές στο facebook προφίλ της Λανγκάρτ. Εκεί φουσκώσαμε. Όπως φουσκώνουν τα πρόβατα πριν τα τσουρομαδήσουν.

Ο Κότσιρας λέει δεν φοβάται τη δραχμή. Η Στάη τα καταφέρνει και χωρίς σοφέρ. Και η Βαλάντω Τρύφωνος δεν φοβάται να δουλέψει σε mac περιβάλλον. Πληροφορίες αντιστοίχου αξίας.

Οι καταθέσεις έχουν κάνει φτερά από τα ταμεία των τραπεζών. Κι όποιος πει φέτος ότι δεν πάει διακοπές λόγω κρίσης ψέματα λέει. Θα μείνει σπίτι να φυλάει τα στρώματα.

Δημοσιογράφοι εθνοπατέρες κράζουν Λανγκάρτ σεξιστικά, σχολιάζουν την αναπηρία του Σόιμπλε και κάνουν εκπομπές για τους μισθούς της πείνας. Είναι οι ίδιοι που στους συνεργάτες τους δίνουν 400-500 ευρώ τον μήνα. Μαύρα.

Βρέθηκαν λέει και κάποιοι απ’αυτούς στα ημερολόγια του Άκη. Σα να βρίσκεις σκατά μες τη χέστρα. Σιγά την ανακάλυψη!

Δραχμή ή ευρώ? Μνημόνιο ή φαγοπότι? Μισθός 450 € ή φόρεμα 2.345 € σαν της κυρα-Βίκυς? Διάβασμα ή πάρτυ? ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ?

Διλήμματα στα οποία οι πολίτες απάντησαν με την ψήφο τους. Ή έτσι νομίζουν.

Ζούμε σε μια χώρα όπου η παιδεία του Αρσένη και τα πανεπιστήμια της ΔΑΠ των ’90s έφεραν στην κάλπη τα ποσοστά του Σύριζα και της Χρυσής Αυγής. Και οι κάλπες  οι σημερινές θα φέρουν την οικονομία του 2020.

Μπορεί εμείς να είμαστε κοντόφθαλμοι και να βλέπουμε ό,τι λένε οι τηλεοράσεις και να ακούμε όσα πιάνει η τσέπη μας, οι τωρινές επιλογές όμως γράφουν την ιστορία του αύριο.

Και το πιο λυπηρό δεν είναι που το 17% ψηφίζει Σύριζα γιατί, “έτσι για αλλαγή”. Ούτε ότι το 7% Χρυσή Αυγή “για να πα να γαμηθούν όλοι τους”.

Το πιο λυπηρό είναι που δεν υπάρχει σχέδιο για το μέλλον. Πώς θέλουμε να είμαστε το 2020. Και τι χρειάζεται να κάνουμε για να είμαστε όπως θέλουμε. Και με ποιους.

Αρκετά από τα φωτεινά μυαλά της γενιάς μου είναι ήδη στο εξωτερικό και συντελούν στην πρόοδο και την ανάπτυξη του τόπου τους. Γιατί εκείνος είναι ο τόπος τους. Εδώ δεν θέλουμε ούτε την ψήφο τους.

Εδώ η αγένεια και η ασέβεια συνεχίζουν το πάρτυ. Εδώ αντίδραση σημαίνει ξύλο και γιαούρτι, και ανάπτυξη λεφτά που θα μας δώσουν οι ξένοι. Εδώ η υπερηφάνεια είναι συνυφασμένη με γκολ του Χαριστέα και η τέχνη με τραγούδια της eurovision.

Μόνο που όταν συνέλθουμε απ’το hangover θα είναι πια αργά.

Κορυφαία πολιτική δήλωση: Αλέκα Παπαρήγα “Η Μπάγερν είχε τον πολιτικό πυρήνα του ΚΚΕ. Επίθεση, επίθεση, επίθεση στο ξένο γήπεδο.”

 

Κορυφαίο προεκλογικό σποτ: Αυτό του Μάνου Ματσαγγάνη.

 

Τροφή για σκέψη: tweet (δεν θυμάμαι ποιου) “Δεν άλλαξαν οι ψηφοφόροι. Απλώς τα δύο μεγάλα κόμματα δεν είχαν τα λεφτά να τους αγοράσουν.”

 

Θλιβερή διαπίστωση: κατά την προεκλογική περίοδο, τον μήνα Απρίλιο, τα έσοδα του κράτους μειώθηκαν 13%  και κατέρρευσαν το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου παρουσιάζοντας μείωση 17,5% στις εισπράξεις από ΦΠΑ και 20% στο σύνολο.

 

Edit (29/05): Μετά από προτροπή του αναγνώστη/τριας exe αξίζει τον κόπο μια ματιά στα παρακάτω fora για την ψήφο των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό.

εδώ

κι εδώ