Ταρτάν

1

January 25, 2013 by easy 'n cosy

Εδώ στη Σκωτία, οι εφημερίδες τους έχουν πάντα ενδιαφέρον. Είναι πολυθεματικές μέχρι αηδίας και έχουν μέσα ό,τι μπορεί να θεωρήσει ένας Σκωτσέζος ενδιαφέρον. Για παράδειγμα, ένα πρωτοσέλιδο της Metro την περίοδο των γιορτών είχε έναν Άγιο Βασίλη που απολύσανε επειδή είπε στο αυτί ενός παιδιού ότι Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει την ώρα που του έδινε το δώρο του. Πρωτοσέλιδο.

Σήμερα στην Herald είχε στο πρωτοσέλιδο (ευτυχώς όχι πρώτο θέμα) ότι ο Σκωτσέζος ποιητής Robert Burns σύμφωνα με κάποιο γράμμα του που ήρθε στο φως, είχε σχέση με κάποια ηθοποιό. Να σας θυμίσω ότι ο Robert Burns πέθανε το 1796.

Άλλο τεράστιο πρωτοσέλιδο ήταν αυτό μετά τον τελικό του τελευταίου X-factor που σημείωσε ιστορικά χαμηλά τηλεθέασης. Καλά, για την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης της πριγκίπισσας δεν το συζητώ. Χαμός.

Και φτάνω και στον λόγο που ξεκίνησα να γράφω το παρόν κείμενο. Είναι αυτή η φωτογραφία. 

Είναι ένα Σκωτσέζικο ταρτάν. Όχι ένα οποιοδήποτε όμως. Είναι το λεγόμενο Yes tartan. Δηλαδή, το ταρτάν που χρησιμοποιούν για να επικοινωνήσουν την καμπάνια υπέρ της ανεξαρτησίας της Σκωτίας το Scottish National Party (κάτι σαν τον δικό μας Καμμένο δλδ) μόνο που εδώ αυτό το κόμμα είναι στην κυβέρνηση.

Και κάπου εδώ ξεκινάει το debate. Οι εργατικοί και οι συντηρητικοί σύσσωμοι κατακεραύνωσαν την καμπάνια του Yes γιατί λέει το ταρτάν έχει γκρίζο χρώμα όπως και και το μέλλον μιας ανεξάρτητης Σκωτίας.

Πέρα απ’την πλάκα όμως, η απόφαση των Σκωτσέζων στο δημοψήφισμα του 2014 (για την παραμονή ή όχι της Σκωτίας στο Ηνωμένο Βασίλειο) ίσως καθορίσει και την τύχη της υπόλοιπης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για το φαινόμενο της πεταλούδας φαντάζομαι όλοι έχουμε ακουστά. Πως το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Κίνα μπορεί να φέρει πλημμύρες και καταστροφές στην Αμερική.

Ε, κάπως έτσι λειτουργεί και η πολιτική της Ενωμένης Ευρώπης. Τα προβλήματα με τις χώρες PIGS θεωρητικά έχουν τελειώσει και τώρα έχουν αφήσει τις κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν τα survivor syndromes που λέγαμε στο πανεπιστήμιο. Εμείς τα λέγαμε για τους επιβιώσαντες κυμάτων απολύσεων, ισχύουν όμως για όλους τους επιβιώσαντες της κρίσης. (Είναι όλα εκείνα τα ψυχοσωματικά κουσούρια που μένουν σε κάποιον που επιβιώνει από ναυάγιο και συγκρίνονται έως ταυτίζονται με αυτά των ανθρώπων που γλίτωσαν την απόλυση ή στην περίπτωσή μας αυτών που τα έβγαλαν πέρα παρά την κρίση).

Έτσι η νέα “απειλή” για την Ενωμένη Ευρώπη που εμφανίστηκε, ακούει στο όνομα David Cameron. Στη χθεσινή του ομιλία τόνισε πως θέλει να τον θυμούνται σαν τον άνθρωπο που ασφάλισε τη θέση της Βρετανίας σε μια μεταρρυθμισμένη Ευρώπη. Και επανέλαβε την εξαγγελία για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το αν η Βρετανία πρέπει να μείνει ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση εφόσον επανεκλεγεί το 2015.

Χαρακτηριστικό το σημερινό εξώφυλλο του Economist.

Πριν το 2015 όμως, προηγείται το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Κάτι που το Westminster αρνείται πεισματικά να συζητήσει. Δηλαδή, με λίγα λόγια μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν γνωρίζουν τους όρους με τους οποίους θα γίνει ανεξάρτητη η Σκωτία. Θα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Ο Μπαρόζο λέει πως θα πρέπει να ακολουθηθεί η διαδικασία ένταξής της από την αρχή. Οι Σκωτσέζοι υποστηρικτές του ‘ναι’ ισχυρίζονται ότι πρέπει αυτοδίκαια να ανήκουν στην Ένωση. Και ύστερα έρχεται το νόμισμα. Λίρα ή ευρώ; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά.

Το θέμα δεν είναι τα διαδικαστικά. Αλλά ότι όλη αυτή η θολούρα ίσως να δημιουργείται εσκεμμένα από την Βρετανική κυβέρνηση, και έχοντας ως ηλίθια αφορμή την ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας, να περάσουν ένα κλίμα ανεξαρτητοποίησης και της Βρετανίας ολόκληρης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάτι που προς το παρόν τουλάχιστον ο Λευκός Οίκος φαίνεται να μην το θέλει.

Έτσι, ίσως η τύχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν κριθεί τελικά από τις χώρες PIGS και τη βιωσιμότητα των χρεών τους, αλλά από την απόφαση 5 εκατομμυρίων τρελών στον Ευρωπαϊκό βορρά.

Και τέλος, ένας αναρχικός τα σπάει στο Εδιμβούργο και τον καταγράφει κάμερα ασφαλείας.